Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων η ηγεσία της Ρωσικής Εκκλησίας έχει υποστεί συνεχείς σοβαρές ήττες, οι οποίες είχαν αντίκτυπο στις φιλοδοξίες και στο κύρος της στον ορθόδοξο κόσμο, στην πρωτοκαθεδρία της οποίας ευελπιστούν οι Ρώσοι.
Να θυμίσω ότι μερικές εβδομάδες νωρίτερα στο Μοναστήρι του Δανιήλ αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι η μοσχοβίτικη αντικανονική επινόηση όσον αφορά την αρπαγή της πρωτοκαθεδρίας κατέρρευσε με θόρυβο. Οι επίσημοι εκπρόσωποι των Τοπικών Εκκλησιών δεν εμφανίζονται και ιδιαίτερα διατεθειμένοι να λάβουν μέρος στο επωνομαζόμενο «Αμμάν 2.0.» Και αυτός ήταν και ο λόγος που ο Πατριάρχης Μόσχας άλλαξε ημερομηνία διεξαγωγής της προαναγγελθείσας Αρχιερατικής Συνόδου, με τις συνέπειες της οποίας επιχείρησε η Ρωσική Εκκλησία να τρομάξει τον ορθόδοξο κόσμο.
Πέραν τούτου, το γεγονός της ίδρυσης της Ρωσικής επισκοπής στην Αρμενία πέρασε σαν μαύρη γάτα ανάμεσα στο Πατριαρχείο Μόσχας και στην Εκκλησία της Γεωργίας. Με αυτές τις πράξεις η Μόσχα λες και τοποθέτησε ωρολογιακή βόμβα στις σχέσεις της με την Τιφλίδα. Η ζημιά που κάνει είναι πρώτα απ΄ όλα στον εαυτό της καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει στην αναγνώριση της Ουκρανικής Εκκλησίας από τη Γεωργία, κάτι που θα είναι ακόμα ένα καρφί στο φέρετρο όχι μόνο του «Αμμάν 2.0» αλλά και όλου του οικοδομήματος του «ρωσικού κόσμου».
«Άσχημα τα πράγματα» και στην Αφρική
Δεν πάνε καλά τα πράγματα και όσον αφορά τη δημιουργία ρωσικών ενοριών στην Κανονική Δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Παρά τις δηλώσεις φερεφώνων της Ρωσικής Εκκλησίας για την ύπαρξη εκατοντάδων ή χιλιάδων κληρικών και πιστών του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας που δήθεν θέλουν να ενταχθούν στη Ρωσική Εκκλησία, μέχρι τώρα κανείς από την Αλεξανδρινή Εκκλησία δεν βιάζεται να ενωθεί με την «τρίτη Ρώμη». Τρανή απόδειξη για αυτό έγινε η επίσκεψη του Πατριάρχη Θεόδωρου στην Τανζανία. Η εντύπωση που δημιουργείται από την κατάσταση είναι πως όλες αυτές οι εντυπωσιακές δηλώσεις των Ρώσων ιεραρχών δεν είναι τίποτα περισσότερο από καρπός ζωηρής φαντασίας.
Ο πιθανός «αντικαταστάτης» του Κύριλλου
Επίσης σημαντικός παράγοντας είναι το γεγονός των εσωτερικών αντιθέσεων που υπάρχουν εντός της Ρωσικής Εκκλησίας. Δεν είναι μυστικό ότι χρόνο με το χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των υποστηρικτών του «ανταγωνιστή» του Πατριάρχη Κυρίλλου – του Μητροπολίτη Πσκώφ Τύχωνα (Σεβκουνόβ), ο οποίος εδώ και καιρό συμπεριφέρεται ως άλλος Πατριάρχης.
Οι συζητήσεις όσον αφορά το θέμα της μελλοντικής του τοποθέτησης στη θέση του Πατριάρχη έγιναν τελευταίο διάστημα τόσο έντονες που ο ίδιος ο Τύχωνας αναγκάστηκε να βγει δημοσίως προκειμένου να διαψεύσει αυτά τα σενάρια και να χαμηλώσει κάπως τη συγκεκριμένη συζήτηση.
Περισσότερη ένταση προσθέτει και η «έλλειψη κατανόησης» που υπάρχει με το Κρεμλίνο, για την οποία λέγονται πολλά το τελευταίο διάστημα. Με φόντο την άνοδο του Τύχωνα και αυτή την «έλλειψη κατανόησης» ο Πατριάρχης Κύριλλος βλέπει με τρόμο την επικείμενη «συνταξιοδότησή» του εξαιτίας επαγγελματικής ανεπάρκειας. Ο ίδιος μάλιστα ξέρει καλύτερα από άλλους ποια σενάρια «συνταξιοδότησης» επιφυλάσσονται στη Ρωσία για εκείνους που δεν ανταποκρίθηκαν επαρκώς στην εμπιστοσύνη που τους δόθηκε από το Κρεμλίνο και δεν μπόρεσαν να εκτελέσουν το έργο που τους ανατέθηκε.
Όλα αυτά λαμβάνουν χώρα λίγο πριν τους εορτασμούς γενεθλίων του επικεφαλούς της Ρωσικής Εκκλησίας Κυρίλλου. Ο κάποτε εξέχων και ταλαντούχος εκκλησιαστικός διπλωμάτης πιθανότατα θα γιορτάσει τα 75α γενέθλιά του σε κλίμα σχετικής μιζέριας, μέσα στην απομακρυσμένη τοποθεσία «Σκήτη» έξω από τη Μόσχα με μόνη παρέα τους φύλακες στους οποίους έχει ανατεθεί η ασφάλειά του.
Ομοβροντία αποπροσανατολιστικών δημοσιευμάτων κατά Βαρθολομαίου
Ιδιαίτερα επίπονα για τη Ρωσική Εκκλησία είναι τα θέματα της Κωνσταντινούπολης και ειδικά του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, ο οποίος κατά το τελευταίο διάστημα εντυπωσιάζει με τη δραστηριότητά του. Αυτή η εικόνα δεν ικανοποιεί τη Μόσχα, η οποία προσπαθεί να δείξει προς τα έξω μια ψευδή εικόνα επιτυχίας. Και αυτός ήταν ο λόγος που η Μονή Δανιήλ έδωσε εντολή στους προπαγανδιστές να κατευθύνουν την προσοχή του κοινού στη δυσφήμιση της Κωνσταντινούπολης αντί των αποτυχιών της ίδιας της Ρωσικής Εκκλησίας.
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων εβδομάδων η πλειοψηφία των δημοσιευμάτων στα μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τη Ρωσική Εκκλησία αφορούν ειδικά την Κωνσταντινούπολη. Δημιουργείται η εντύπωση ότι έχουν εξαντληθεί τα άλλα θέματα ή πως τα συγκεκριμένα μέσα απλώς εκτελούν συμβόλαιο κατά της Κωνσταντινούπολης. Γενικά μια τέτοια τακτική όσον αφορά τα δημοσιεύματα θυμίζει σε πολλά την επικοινωνιακή πολιτική του Κρεμλίνου όσον αφορά την Ουκρανία – κάθε μέρα όλα τα ομοσπονδιακά τηλεοπτικά κανάλια της Ρωσίας αφιερώνουν μεγάλο μέρος του τηλεοπτικού τους χρόνου στη δυσφίμηση της Ουκρανίας.
Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι ο τρόπος παρουσίασης της πληροφορίας από τα φερέφωνα της Ρωσικής Εκκλησίας επίσης συμπίπτει με τους προπαγανδιστές του Κρεμλίνου. Οι ρώσοι προπαγανδιστές παρουσιάζουν ως ήττες όλες τις νίκες της Κωνσταντινούπολης και του Οικουμενικού Πατριάρχη. Διαστρεβλώνουν τα λόγια του ενώ επιχειρούν να απαξιώσουν τα επιτεύγματά του.
Για παράδειγμα, οι συντάκτες της φιλορωσικής ιστοσελίδας Pravblog υποστηρίζουν ότι ο πρόσφατος εορτασμός της 30ής επετείου από την εκλογή του Πατριάρχη Βαρθολομαίου στο θρόνο της Κωνσταντινούπολης αγνοήθηκε από τις Τοπικές Εκκλησίες. Σύμφωνα με αυτά που υποστήριξαν στο δημοσίευμά τους, στον εορτασμό προσήλθαν μόνο εκπρόσωποι του Πατριαρχείου Ρουμανίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι αλήθεια, καθώς εκπρόσωποι οκτώ Τοπικών Εκκλησιών ήρθαν για να ευχηθούν στον Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Και αυτό δεδομένης της δύσκολης επιδημιολογικής κατάστασης στον κόσμο και των δυσκολιών μετακίνησης.
Σε αυτό το σημείο βέβαια δεν μπορούμε να μην θυμηθούμε τον εορτασμό των 10 ετών από την ενθρόνιση του Κύριλλου, το 2019 στη Μόσχα, όταν σε αυτήν ήρθαν μόλις τρεις προκαθήμενοι Τοπικών Εκκλησιών, χωρίς να υπολογίζουμε την λεγόμενη «αμερικανική Εκκλησία», στην οποία η Μόσχα παραχώρησε «αυτοκεφαλία», η οποία δεν αναγνωρίστηκε, φυσικά, σχεδόν από κανέναν. Και αυτά βέβαια το 2019, όταν δεν υπήρχαν οι σημερινοί περιορισμοί λόγω πανδημίας.
Και βέβαια, τα ρωσικά δημοσιεύματα μιλούσαν για την 22 Οκτωβρίου -την επέτειο της εκλογής της Αυτού Παναγιότητας, ωστόσο η ημέρα της ενθρόνισης είναι η 1η Νοεμβρίου, για την οποία έχουν προγραμματιστεί εκδηλώσεις στην Ελλάδα και στο Άγιο Όρος.
Εκτός από τους εορτασμούς, η δραστηριότητα του Οικουμενικού Πατριάρχη, ο οποίος μέσα σε λίγους μήνες επισκέφθηκε την Ουκρανία, πραγματοποίησε Σύνοδο Επισκόπων, συμμετείχε σε διαθρησκειακή σύνοδο στο Βατικανό, τέλεσε Θείες Λειτουργίες και πραγματοποιεί τακτικές συναντήσεις στην κατοικία του, ενοχλεί επίσης τους προπαγανδιστές της Ρωσικής Εκκλησίας. Όλα αυτά σε αντίθεση με την σχεδόν διετή αυτοαπομόνωση του -εμβολιασμένου με Σπούτνικ V- Κύριλλου, αναγκάζουν τους δημοσιοσχεσίτες της Ρωσικής Εκκλησίας να επινοούν κάθε φορά όλο και πιο παράλογες ιστορίες προς δημοσίευση.
Συνειδητοποιώντας ότι ο οικουμενικός διάλογος πραγματοποιείται και θα πραγματοποιείται παρά τη θέση του Πατριαρχείου Μόσχας, οι παρατρεχάμενοί της παρουσιάζουν οποιαδήποτε εκδήλωση επικοινωνίας με τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία ως προδοσία της Ορθοδοξίας. Και αυτό τη στιγμή που ο ίδιος ο επικεφαλής του Πατριαρχείου Μόσχας ανακοινώνει τις προθέσεις του να συναντηθεί με τον Πάπα. Εμφανής υποκρισία!
Χωρίς υπερβολή, η επίσκεψη του Οικουμενικού Πατριάρχη στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής προκαλεί οδύνη στην Ρωσική Εκκλησία. Αυτό το ταξίδι του Παναγιώτατου βρέθηκε στο μικροσκόπιο των ρώσων προπαγανδιστών και -διαβάζοντας τα δημοσιεύματά τους- φαίνεται ότι ακολουθούν κάθε βήμα και λέξη του Πατριάρχη Βαρθολομαίου.
Οι σύγχρονοι Φαρισαίοι
Ο ίδιος ο Πατριάρχης -από την πλευρά του- κατέρριψε ξεκάθαρα και απερίφραστα τους μύθους της ρωσικής εκκλησιαστικής προπαγάνδας, προκαλώντας τους έτσι μεγάλη αγανάκτηση. Πρόσφατα ο Παναγιώτατος επεσήμανε την αχαριστία της Μόσχας προς την Κωνσταντινούπολη για τον εκχριστιανισμό και τον εκπολιτισμό της ενώ αρνήθηκε τους ισχυρισμούς περί λεγόμενου παπισμού. Ωστόσο, αντί για ευγνωμοσύνη, οι συντάκτες αυτών των δημοσιευμάτων κατηγορούν τους ίδιους τους Έλληνες ότι είναι αχάριστοι προς τους Ρώσους.
Και γενικά, όλες αυτές οι δημοσιεύσεις είναι γεμάτες αρνητισμό, επιθυμία για περισσότερες προβοκάτσιες ενώ προσπαθούν να βρουν σε οποιαδήποτε λέξη του Πατριάρχη έστω το παραμικρό στοιχείο για να τον κατηγορήσουν για αίρεση ή οποιαδήποτε άλλη αμαρτία. Όλα αυτά θυμίζουν τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς, που από φθόνο ακολουθούσαν συνεχώς τον Σωτήρα και προσπαθούσαν να Τον διαφθείρουν ή να πιαστούν από κάποια λέξη Του, για να Τον κατηγορήσουν και να Τον σκοτώσουν, ώστε στο μέλλον κανένας να μην σταθεί εμπόδιο στο δρόμο τους.
Οι σύγχρονοι Φαρισαίοι της Μόσχας, τυφλωμένοι από τον φθόνο και τις νοσηρές φιλοδοξίες τους, ακολουθούν ανάλογο δρόμο για να πραγματοποιήσουν το άθλιο σχέδιό τους, να καταδικάσουν τον Οικουμενικό Πατριάρχη και να του αφαιρέσουν την πρωτοκαθεδρία στην Ορθοδοξία. Ωστόσο, η τελική μοίρα αυτού του σχεδίου θα είναι άδοξη. Όπως οι προηγούμενοι Φαρισαίοι αρνήθηκαν την πραγματική εκπλήρωση των προφητειών σχετικά με τον Μεσσία, έτσι δεν θέλουν οι σύγχρονοι να αποδεχτούν τις σημερινές πραγματικότητες. Όπως εκείνοι, υπό το πρόσχημα του Νόμου, ζήτησαν τον θάνατο του Ιησού με τον ίδιο νόμο, αποκαλώντας τον αιρετικό, έτσι και αυτοί, κρυμμένοι πίσω από δήθεν κανόνες, απαιτούν την απομάκρυνση του Οικουμενικού Πατριάρχη με τον ίδιο κανόνα και την κατηγορία της αίρεσης.
Συνοψίζοντας όλα τα παραπάνω, πρέπει να πούμε ότι όλη αυτή η εκστρατεία απαξίωσης του Οικουμενικού Πατριάρχη δεν είναι παρά μια εκδήλωση της υστερίας των Ρώσων κληρικών που προκλήθηκε από τη συνειδητοποίηση της δικής τους αδυναμίας. Από όλα τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι κάθε μέρα η Κωνσταντινούπολη ενισχύει τις θέσεις της και αποδεικνύεται γνήσιος υπερασπιστής της Ορθοδοξίας, και επομένως ενώνει γύρω της όλες τις Τοπικές Εκκλησίες. Την ίδια ώρα, η εκκλησιαστική Μόσχα, με τις καταστροφικές της ενέργειες, κατρακυλά όλο και βαθύτερα στην απομόνωση.
Του Ολεξάντρ Εφρέμενκο – θεολόγου
