Η αυτοαποκαλούμενη ως «αρχιερατική σύνοδος» της «ουκρανικής ορθόδοξης εκκλησίας πατριαρχείου Κιέβου» με επικεφαλής τον Φιλάρετο αποφάσισε να δεχθεί στους κόλπους του -κατηργημένου πλέον- «πατριαρχείου Κιέβου» τον Αυξέντιο (Μαρίνη), έναν σχισματικό, επικεφαλής μιας εκ των οργανώσεων παλαιοημερολογιτών που δρουν στην Ελλάδα. Συγκεκριμένα στις ανακοινώσεις της εκκλησιαστικής δομής του Φιλάρετου διαβάζουμε: «Η αρχιερατική σύνοδος (…) εξέτασε το αίτημα του μητροπολίτη Αίγινας και Πόρου Αυξένιου για να δεχθεί τον ίδιο και τη μητρόπολη του (…). Αυτή η μητρόπολη δεν ανήκει στην Ελλαδική Ορθόδοξη Εκκλησία αλλά είναι ξεχωριστή εκκλησία παλαιοημερολογιτών. Έχει 70 ιερείς, 50 μοναχούς, οι οποίοι βρίσκονται σε 10 μοναστήρια».
Αντί λοιπόν ο Φιλάρετος να υποστηρίξει τις Τοπικές Εκκλησίες που αναγνώρισαν την Ουκρανική Εκκλησία, επιλέγει να συλλειτουργήσει με έναν σχισματικό της Ελλάδας, η Ελλησία της οποίας ήταν από τις πρώτες που προχώρησε στην αναγνώριση της Ουκρανικής Εκκλησίας. Και αυτό την ώρα που ο Φιλάρετος παραμένει επίτημος Πατριάρχης της Ουκρανικής Εκκλησίας. Και παρόλαυτά ο ίδιος φαίνεται να μην θεωρεί σημαντική την ευχαριστιακή κοινωνία με τις Τοπικές Εκκλησίες, με τις οποίες έχει η Ουκρανική Εκκλησία.
Στις 10 Οκτωβρίου η ιστοσελίδα του «πατριαρχείου Κιέβου» γνωστοποίησε για την κοινή λειτουργία του επίτημου Πατριάρχη Φιλάρετου με τους σχισματικούς. Τότε ο Φιλάρετος επίτηδες είχε αποκαλέσει τον Αυξέντιο «μητροπολίτη Χερσονήσου» και όχι «μητροπολίτη Αιγίνης», όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του «Πατριαρχείου Κιέβου». Στις 23 Οκτωβρίου, ο Φιλάρετος δέχτηκε αυτόν τον σχισματικό στο «Πατριαρχείο Κιέβου» και τον τοποθέτησε στη «μητρόπολη Χερσόνας και Αίγινας».
Ο Φιλάρετος επέλεξε την οδό της απομόνωσης προκειμένου να διατηρήσει εκείνη την εξουσία που έχει στην εκκλησιαστική του δομή, πλήρως ελεγχόμενη από τον ίδιο. Τώρα, το μόνο που έχει απομείνει στον γέροντα είναι να καμαρώνει για τη συλλειτουργία του με τέτοιους «γνωστούς ιεράρχες» όπως ο Αυξέντιος και να μιλάει για διεύρυνση του «πατριαρχείου Κιέβου» ως αποτέλεσμα της ένωσης με μια μικρή ομάδα σχισματικών.
Αυτό αφενός συμφέρει τη Ρωσική Εκκλησία, η οποία έχει ενδιαφέρον στο να φρενάρει η διαδικασία αναγνωρίσεων της Ουκρανικής Εκκλησίας και όλος ο ορθόδοξος κόσμος να κατηγορήσει τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο, καθώς ο Φιλάρετος τυπικά παραμένει ακόμα στην Ουκρανική Εκκλησία. Λαμβάνοντας υπόψη την ηλικία του και εκείνα που είχε κάνει μέχρι την Ενωτική Σύνοδο στο τέλος του 2018, η Ουκρανική Εκκλησία δεν πήρε την απόφαση να τον αποκλείσει από την ιεραρχία.
Η Ρωσική Εκκλησία και το Κρεμλίνο προσπαθούν να διασπάσουν τις Εκκλησίες που έχουν ήδη αναγνωρίσει την Ουκρανική Εκκλησία. Το είδαμε καθαρά στο παράδειγμα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Η απόφαση του Φιλάρετου μπορεί να κλονίσει τη θέση εκείνου του τμήματος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με επικεφαλής τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, το οποίο διατηρεί επικοινωνία με την Ουκρανική Εκκλησία. Επειδή ο Φιλάρετος έδωσε στους αντιπάλους της αυτοκεφαλίας της Ουκρανικής Εκκλησίας έναν ισχυρό λόγο κριτικής: Καμία Εκκλησία δεν θα ανεχθεί την παράνομη παρουσία μιας άλλης Εκκλησίας στο κανονικό της έδαφος. Και οι φιλο-ρώσοι προπαγανδιστές έχουν ήδη αρχίσει να σηκώνουν αυτό το θέμα.
Από την άλλη, θα ήταν προς συμφέρον της Ρωσικής Εκκλησίας αν σε αυτήν προσχωρούσε ο Αυξέντιος και δημιουργούσε με αυτό τον τρόπο την παρουσία της στην Ελλάδα. Αυτό φυσικά εφόσον η δομή του Αυξέντιου είχε ενορίες και κάποια πραγματική παρουσία.
Ωστόσο, η αποδοχή του σχισματικού Αυξεντίου δεν θα αλλάξει τίποτα για το «Πατριαρχείο Κιέβου», καθώς ούτε το ίδιο ούτε η θρησκευτική δομή που άφησε ο Αυξέντιος έχουν ευχαριστιακή κοινωνία με τις Τοπικές Εκκλησίες και είναι ολιγομελείς, αν όχι εντελώς ανύπαρκτες. Επίσης, δεν έχει νόημα να υπάρχει το μη αναγνωρισμένο «Πατριαρχείο Κιέβου» όταν υπάρχει ενιαία Τοπική Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, αναγνωρισμένη από την Οικουμενική Μητέρα Εκκλησία, την Αλεξανδρινή, την Ελληνική και την Κυπριακή Εκκλησία. Ακόμη πιο παράλογος θα φαίνεται ο «μητροπολίτης» Αυξέντιος, που θέλει να εκπροσωπήσει την «Ορθόδοξη Ουκρανική Εκκλησία του Πατριαρχείου Κιέβου» στην Ελλάδα.
-Π.Μ-
