Για τον θάνατο και την αντιμετώπιση της απώλειας των κοντινών μας ανθρώπων έγραψε σε ανάρτησή του ο Προκαθήμενος της Ουκρανικής Εκκλησίας Μητροπολίτης Κιέβου και πάσης Ουκρανίας Επιφάνιος. Ο Μητροπολίτης Επιφάνιος διατηρεί τακτική επαφή με τους πιστούς του μέσα από τις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Ακόμα και άτομα που δεν εντάσσουν τον εαυτό τους στην Ουκρανική Εκκλησία παρακολουθούν τις αναρτήσεις που κάνει καθώς γράφει για διάφορα θέματα που ενδιαφέρουν τους απλούς ανθρώπους, προσεγγιζοντάς τα από την ορθόδοξη σκοπιά.
Πρόσφατα ο Προκαθήμενος της Ουκρανικής Εκκλησίας έγραψε για ένα θέμα που πονάει πολύ και αφορά πολλούς ανθρώπους στην Ουκρανία, οι οποίοι χάνουν τους οικείους τους από κορονοϊό, στον πόλεμο στα ανατολικά της χώρας ή από άλλα αίτια:
«Δεν είναι εύκολοι οι τωρινοί καιροί. Πολλές ανθρώπινες ζωές παίρνει και αυτή η καταστροφική ασθένεια, και οι παρενέργειές της, και ο πόλεμος και άλλες συμφορές. Είναι δύσκολο, αναμφίβολα, πολύ δύσκολο το να χάνει κανείς κοντινούς του ανθρώπους. Ο πόνος, η θλίψη, η οδύνη, το κλάμα και τα δάκρυα είναι όλα φυσιολογικά και δεν πρέπει να ντρέπεστε ή να τα κρύβετε. Όλοι είμαστε μονάχα άνθρωποι. Και όλοι είμαστε προσωρινοί επισκέπτες σε αυτή την δημιουργημένη από το Θεό γη και θα περάσουμε στην αιωνιότητα ο καθένας στην ώρα του – κάποιος νωρίτερα, κάποιος αργότερα.
Μέρα και νύχτα, καλοκαίρι και χειμώνας, νιότη και γηρατειά, χαρά και λύπη, γέννηση και θάνατος… Για όλα αυτά υπάρχουν δικά τους, αποκαλούμενη αρχή και αποκαλούμενο τέλος, που έχουν οριστεί από τη Θεία Πρόνοια. Εμείς ως χριστιανοί ξέρουμε ότι ο θάνατος δεν είναι η αντίθετη έννοια της ζωής, είναι το μεταίχμιο που διαχωρίζει τη προσωρινή ζωή από την αιώνια. Θυμόμαστε ότι κατά το Μυστήριο της Βάπτισης εμείς γεννιόμαστε πνευματικά για την αιώνια ζωή με τον Θεό.
Όταν έχετε χάσει ένα αγαπημένο σας πρόσωπο και υποφέρετε από στενοχώρια, θλίψη, σύγχυση, απελπισία και οδύνη, θυμηθείτε:
-
- Ο θάνατος δεν είναι το τέλος αλλά κίνηση προς τη συνέχεια
Η ημέρα του θανάτου είναι η ώρα που η ψυχή χωρίζεται από το σώμα, όταν αφήνει όλες τις ασθένειες, τις λύπες, τα προβλήματα και τις ανησυχίες και περνά από την πρόσκαιρη ζωή στην αιώνια ζωή, όπου δεν υπάρχει αρρώστια, θλίψη, στεναγμός.
-
- Οι αποβιώσαντες συνεχίζουν να ζουν
Γνωρίζουμε ότι ο Θεός δεν έχει νεκρούς: «Ο Θεός δεν είναι Θεός νεκρών αλλά ζωντανών, γιατί γι’ αυτόν όλοι είναι ζωντανοί» (κατά Λουκά 20:38), μόνο κάποιος είναι στη γη, και κάποιος ήδη στην αιωνιότητα. Η αγάπη για τους πεθαμένους συγγενείς μας δεν εξαφανίζεται, παίρνει άλλες μορφές – δεν ζει πια σε αγκαλιές ή αγγίγματα, αλλά στη μνήμη μας, στις καρδιές μας, στην προσευχή, με την ελπίδα να συναντηθούμε στη Βασιλεία του Θεού και να λάβουμε τη χαρά αυτής της συνάντησης για πάντα.
-
- Η συνάντηση είναι μπροστά
Ο θάνατος είναι ένας χωρισμός για ένα διάστημα. Ποτέ μην πείτε ότι δεν θα ξαναδείτε τον αγαπημένο σας, δεν θα νιώσετε την αγάπη του… Έχετε την ευκαιρία να συναντηθείτε στην αιωνιότητα στον καθορισμένο από τον Θεό χρόνο. Συνοδέψτε τον αναπαυόμενο με την ελπίδα της συνάντησης, ευχηθείτε του να είναι καλά και προσευχηθείτε για αυτόν, καθώς και ζήστε τη ζωή σας με αξιοπρέπεια.
-
- Μην απελπίζεστε – είναι αμαρτία
Σε περιόδους δυσκολίας, όταν ένα άτομο είναι πολύ ευάλωτο και αδύναμο στο πνεύμα, οι κακές δυνάμεις δεν κοιμούνται, αυτή είναι η «ευκαιρία» τους, γιατί προσπαθούν να αφαιρέσουν την ελπίδα, να βλάψουν όχι μόνο εμάς αλλά και τους αποβιώσαντες, στερώντας τους την εγκάρδια προσευχή μας. Αυτή τη στιγμή, τα έργα του ελέους, η προσευχή και τα Μυστήρια είναι μια ισχυρή βοήθεια όχι μόνο σε όσους βιώνουν τον πόνο της απώλειας, αλλά και σε όσους έχουν πεθάνει. Όχι μόνο να προσεύχεστε για τους νεκρούς, αλλά και να κάνετε ελεημοσύνη για λογαριασμό τους. Η προσευχή και η ελεημοσύνη δείχνουν την αγάπη μας, αποδεικνύοντας την αλήθεια: ο θάνατος μπορεί να νικηθεί με την αγάπη.
-
- Μην αφήνεις κανέναν και ο ίδιος μην μένεις μόνος με τη θλίψη
Δεν είσαι μόνος. Δεν πρέπει να κλείνεις την καρδιά σου μέσα στη θλίψη, οι Χριστιανοί έχουν εντολή να σηκώνουν ο ένας τα βάρη του άλλου. Επομένως, μην αφήνεσαι μόνος και μην αφήνεις κανέναν μόνο με τη θλίψη, πράξε χριστιανικά, μην γίνεται αδιάφορος αλλά να γίνεσαι φιλεύσπλαχνος, αλλά όχι πολυλογάς. Τα ειλικρινή συλλυπητήρια, οι αγκαλιές, η υποστήριξη και οι πράξεις σε τέτοιες καταστάσεις μιλούν πιο δυνατά από κάθε λέξη».
