Ο επικεφαλής της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος (Γκουντιάεφ), δεν παύει να εκπλήσσει με τα πολεμοχαρή κηρύγματα και τις δηλώσεις του. Στις 7 Οκτωβρίου, στους χαιρετισμούς του προς τον Πούτιν, είπε ότι ο δικτάτορας του Κρεμλίνου «υπερασπίζεται την αληθινή κυριαρχία» της Ρωσίας και μια μέρα αργότερα κάλεσε τους υποστηρικτές του να προσευχηθούν και να υπερασπιστούν τη Ρωσία.
Τέτοια προπαγανδιστικά κηρύγματα δεν είναι κάτι καινούργιο για τον Γκουντιάεφ. Τα κηρύττει με ιδιαίτερο ζήλο από την αρχή της μεγάλης ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Εκτός από το ενδιαφέρον της Εκκλησίας για την κατοχή της Ουκρανίας, υπάρχει και μια άλλη, λιγότερο σημαντική πτυχή στην υποστήριξή του στη ρωσική επιθετικότητα. Αυτή είναι που θα συζητήσουμε σε αυτό το άρθρο.
Η αυξημένη προσοχή στο λεγόμενο «δικοί μας», οι προσπάθειες να δικαιολογηθεί η ρωσική επιθετικότητα, η υποστήριξη του καθεστώτος του Κρεμλίνου και η τιμωρία όλων των διαφωνούντων ιερέων είναι όλες εκδηλώσεις του προσωπικού ενδιαφέροντος του Κύριλλου. Και έγκειται στο γεγονός ότι με τέτοιες ενέργειες, ο επικεφαλής της Μονής του Αγίου Δανιήλ προσπαθεί να αποκαταστήσει το κύρος του στα μάτια των ρωσικών αρχών και του Πούτιν προσωπικά.
Όπως είναι γνωστό, μετά την παραχώρηση του Τόμου Αυτοκεφαλίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία της Ουκρανίας, πολλές πόρτες των υψηλών γραφείων του Κρεμλίνου έκλεισαν αμέσως για τον Γκουντιάεφ. Πολλοί εμπειρογνώμονες και παρατηρητές έχουν επανειλημμένα σημειώσει ότι το ίδιο το Κρεμλίνο σκεφτόταν σοβαρά το πώς θα αντικαταστήσει αθόρυβα τον Κύριλλο με έναν νεότερο και πιο δραστήριο Τύχωνα Σεβκούνωφ. Αυτό αποδεικνύεται από πολλά γεγονότα. Για παράδειγμα, πριν από την πανδημία και τη ρωσική εισβολή, ο Σεβκουνώφ, και όχι ο Γκουντιάεφ, εμφανιζόταν συχνότερα στα ομοσπονδιακά κανάλια δίπλα στον Πούτιν.
Όλα αυτά επηρέασαν σε μεγάλο βαθμό τον «ναρκισσισμό του Πατριάρχη της Μόσχας». Εξάλλου, ο Κύριλλος μεγάλωσε και έζησε όλη του τη ζωή σε στενή συνεργασία με τις σοβιετικές και στη συνέχεια τις ρωσικές αρχές. Είχε ακόμη και κάποια επιρροή. Αρκεί να δείτε τα ταξίδια του σε όλη τη Ρωσία, κατά τη διάρκεια των οποίων μπορούσε να κατακεραυνώσει οποιονδήποτε απλό αξιωματούχο ή να του αναθέσει ένα σωρό καθήκοντα εν είδη εντολών.
Ένας τέτοιος φοβισμένος αξιωματούχος υποσχόταν να κάνει ό,τι του έλεγε ο γέρος με τα σεραφείμ και χερουβείμ στο κεφάλι στο εγγύς μέλλον. Και το έκαναν αυτό όχι από φόβο Θεού ή σεβασμό για την προχωρημένη ηλικία του Γκουντιάεφ, αλλά λόγω της ικανότητάς του να μπαίνει στα γραφεία και τους διαδρόμους του Κρεμλίνου. Εκεί όπου ο ίδιος αξιωματούχος δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του, αλλά ο Γκουντιάεφ είχε βρεθεί αρκετές φορές.
Είχε μεγάλη εμπιστοσύνη στα ίδια αυτά κυβερνητικά γραφεία. Για να είμαστε δίκαιοι, κέρδισε αυτή την εμπιστοσύνη με τιτάνιο μόχθο, εκτελώντας πολυάριθμα καθήκοντα που του είχαν ανατεθεί από το κόμμα και τις μυστικές υπηρεσίες στα νιάτα του, και για τα οποία ο ίδιος ο Κύριλλος είχε υπηρετήσει πιστά.
Αυτή η σοβιετική του σκληραγώγηση ήταν εμφανής ακόμη και κατά τη διάρκεια των πατριαρχικών του ταξιδιών σε όλο τον κόσμο. Αρκεί να θυμηθείτε το σκάνδαλο που προκάλεσε στη Βουλγαρία το 2018, όταν επέπληξε τον Βούλγαρο ηγέτη, λέγοντάς του πολλές προσβολές, οι οποίες μερικές φορές έμοιαζαν με απειλές. Ή τα σκληρά σχόλια που έκανε για τον 3ο πρόεδρο της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιούσενκο, κατά την πρώτη του επίσκεψη στην Ουκρανία το 2009. Υπενθυμίζουμε ότι τότε, σε απάντηση των λόγων και των ελπίδων του Γιούσενκο για τη μελλοντική δημιουργία της Ενιαίας Τοπικής Εκκλησίας, ο Κύριλλος είπε έντονα ότι αυτή υπάρχει ήδη και ότι είναι η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία.
Αυτή η τολμηρή συμπεριφορά ενός ανθρώπου με ράσο εξέπληξε πολλούς λογικούς ανθρώπους. Ωστόσο, αυτό δεν ενόχλησε τον ίδιο τον Κύριλλο, διότι έκανε τα πάντα όπως είχε διδαχθεί και τα έκανε για κάποιο λόγο. Το έκανε για να μην χάσει το κύρος του στα ίδια αξιώματα εξουσίας στο Κρεμλίνο. Γι’ αυτό προσπάθησε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του Κρεμλίνου, αλλά από το δικό του καμπαναριό.
Ωστόσο, με την αποτυχία στην Ουκρανία και αργότερα με το επαίσχυντο Συμβούλιο του Αμμάν, στην προετοιμασία του οποίου συμμετείχε και ο ίδιος ο Πούτιν (θυμηθείτε μόνο τη συνάντηση του Πούτιν με τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων και τις πολυάριθμες προσπάθειες της ρωσικής διπλωματίας για την υλοποίηση αυτού του σχεδίου κ.λπ. Γι’ αυτό και σταδιακά διαγράφηκε λόγω αρχαιότητας και επαγγελματικής ανικανότητας.
Ο ίδιος ο Κύριλλος το κατάλαβε αυτό και γι’ αυτό προσπάθησε να αποκαταστήσει με κάποιο τρόπο τα απομεινάρια του κύρους του και να αποδείξει στις ρωσικές αρχές ότι έχει ακόμα πολλά αποθέματα μέσα του. Ωστόσο, όλες οι προσπάθειές του ήταν μάταιες και το Κρεμλίνο προτίμησε να τις αγνοήσει. Όσο σκληρά κι αν προσπάθησε ο Κύριλλος να ικανοποιήσει και πάλι τον αφέντη του Κρεμλίνου, ήταν όλα μάταια.
Και τώρα είχε την τελευταία του ευκαιρία. Και αυτή ήταν ο πόλεμος εναντίον της Ουκρανίας. Και έτσι τώρα ο Κύριλλος προσπαθεί με κάθε τρόπο να μη χάσει αυτή την ευκαιρία, που είναι κυριολεκτικά και μεταφορικά η τελευταία του. Από τη μία πλευρά, καταλαβαίνει ότι μάλλον δεν έχει πολύ χρόνο ζωής, και από την άλλη, γνωρίζει σαφώς ότι αν (η Ρωσία) χάσει τον πόλεμο, ο ίδιος θα καταλήξει στο εδώλιο του κατηγορουμένου πλάι σε εκείνον, τον οποίο ήθελε να ευχαριστήσει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο βγάζει τώρα αυτούς τους πύρινους προπαγανδιστικούς λόγους με θρησκευτικό περιτύλιγμα. Και στο μέλλον, θα είναι ακόμη πιο παθιασμένες και δυνατές. Και όλα αυτά για χάρη της αποκατάστασης του κύρους του στα μάτια του αφέντη του Κρεμλίνου. Ωστόσο, θα πρέπει να σκεφτούν την εξουσία τους στα μάτια του άμεσου προϊσταμένου τους – του Παντοδύναμου Θεού…
© Πνευματικό Μέτωπο
