More

    Ο σκοτεινός πράκτορας δημοσίων σχέσεων της UOC (MP) Άμστερνταμ αναπαράγει τις ρωσικές προπαγανδιστικές αφηγήσεις

    Ο Αμερικανός “άνθρωπος των δημοσίων σχέσεων” Ρόμπερτ Άμστερνταμ, ο οποίος υπερασπίζεται την UOC, η οποία βρίσκεται σε ενότητα με το Πατριαρχείο της Μόσχας, έστειλε πρόσφατα επιστολή στον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο. Η επιστολή αυτή δημοσιεύθηκε στον τουρκικό τύπο. Όσον αφορά το περιεχόμενό της, το κείμενο είναι μια απολογία της ίδιας της UOC (η οποία βρίσκεται σε ενότητα με το Πατριαρχείο Μόσχας). Η ίδια η δομή της επιστολής είναι μια σύνθεση αφηγήσεων που έχουν επανειλημμένα εκφραστεί από τα φερέφωνα της προαναφερθείσας θρησκευτικής οντότητας.

    Αρχικά, ο Άμστερνταμ εφιστά την προσοχή του Παναγιωτάτου στην “πολιτική και εκκλησιαστική σύγκρουση που διαλύει την Ορθόδοξη Ουκρανία”. Αξίζει να σημειωθεί ότι απευθυνόμενος στον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο συγγραφέας τον αποκαλεί “πρώτο μεταξύ ίσων”, κάτι που συνάδει με ένα άλλο αφήγημα της Μόσχας.

    Επιπλέον, στο πνεύμα της ρωσικής εκκλησιαστικής προπαγάνδας, το κείμενο αναφέρεται στη λεγόμενη “δίωξη” των εκπροσώπων της αναφερόμενης εκκλησιαστικής κοινότητας από τις ουκρανικές αρχές. Σύμφωνα με τον Ρόμπερτ Άμστερνταμ, η UOC (του Πατριαρχείου Μόσχας) “είναι ο στόχος μιας βάναυσης και απεριόριστης εκστρατείας εκφοβισμού που διεξάγεται από τις ουκρανικές αρχές”. Εκπρόσωποι της εν λόγω εκκλησιαστικής δομής “ξυλοκοπούνται και συλλαμβάνονται με ψευδείς κατηγορίες”.

    Σύμφωνα με τον συντάκτη της επιστολής, η αιτία αυτών των διώξεων “προϋπήρχε της παράνομης εισβολής της Ρωσίας και είναι προϊόν της πολύπλοκης θρησκευτικής, πολιτικής και πολιτιστικής ιστορίας της χώρας”. Ο Άμστερνταμ εντοπίζει την αφετηρία αυτής της σύγκρουσης στην αρχή του κινήματος των αυτοκεφαλιστών στην Ουκρανία, το οποίο εμφανίστηκε στη δεκαετία του 1920. Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς ότι ο Άμστερνταμ βλέπει το πρόβλημα στην επιθυμία για αυτοκεφαλία και όχι στην καταστροφική πολιτική της Ρωσικής Εκκλησίας απέναντι στην Ουκρανική Ορθοδοξία και στο θέμα της αυτοκεφαλίας γενικότερα, στο οποίο δεν αναφέρθηκε καθόλου.

    Η ίδια μονόπλευρη θέση του απολογητή της Ρωσικής Ορθοδοξίας είναι προφανής και δείχνει την έλλειψη γνώσης του ουκρανικού εκκλησιαστικού ζητήματος. Φαίνεται ότι το Άμστερνταμ δεν έχει μελετήσει όλες τις πτυχές της ουκρανικής αυτοκεφαλίας, αλλά χρησιμοποιεί μόνο το “κύρος και την αυθεντία” του για να δικαιολογήσει σκόπιμα τη ρωσική θέση. Με άλλα λόγια, “απλώς δουλεύει την αμοιβή που έλαβε”.

    Στη συνέχεια του κειμένου, εκφράζει την πεποίθησή του ότι ο απόηχος του κινήματος των αυτοκεφαλιστών ακούγεται ακόμη και σήμερα, διότι τώρα οι εντολείς του από την UOC (του Πατριαρχείου Μόσχας) βρίσκονται “υπό την απειλή του κλεισίματος, και το κίνημα για την αυτοκεφαλία προσπαθεί να καταστρέψει την ίδια την UOC”. Ο Άμστερνταμ επιρρίπτει την ευθύνη στον ίδιο τον Οικουμενικό Πατριάρχη, ο οποίος χορήγησε τον Τόμο της αυτοκεφαλίας στην OCU και έτσι “άνοιξε το δρόμο για τη δίωξη της UOC”.

    Επιπλέον, ο Άμστερνταμ, στο ίδιο πνεύμα της ρωσικής εκκλησιαστικής προπαγάνδας, πιστεύει ότι με τη χορήγηση του Τόμου της αυτοκεφαλίας, ο Οικουμενικός Πατριάρχης “συνειδητά ή όχι, προσχώρησε στις δυνάμεις του ουκρανικού εθνικισμού”. Κατά τη γνώμη του, τέτοιες ενέργειες της Κωνσταντινούπολης “άνοιξαν το κουτί της Πανδώρας”, διότι “η OCU έγινε σκεύος βαθιάς δυσαρέσκειας, η οποία κινητοποιήθηκε εναντίον της UOC”.

    Ωστόσο, τέτοια συμπεράσματα του Άμστερνταμ έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την πραγματικότητα της ζωής, τις συνθήκες της εποχής και την κοινή λογική. Άλλωστε, όπως γνωρίζετε, ο Τόμος της Αυτοκεφαλίας έλυσε το μακροχρόνιο πρόβλημα της διαίρεσης της Ουκρανικής Ορθοδοξίας. Τελικά, οι τρεις κλάδοι της Ουκρανικής Εκκλησίας ενώθηκαν σε έναν.

    Η υπόθεση αυτή απασχολούσε την ουκρανική κοινωνία καθ’ όλη τη διάρκεια της πρόσφατης ιστορίας της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας. Έγινε ιδιαίτερα έντονη μετά τη ρωσική επίθεση που ξεκίνησε το 2014. Ωστόσο, αυτή η πτυχή, καθώς και τα κραυγαλέα γεγονότα υποστήριξης αυτής της επίθεσης από ορισμένους ιεράρχες της UOC (του Πατριαρχείου Μόσχας), αγνοούνται σκόπιμα από το Άμστερνταμ.

    Ωστόσο, αυτό είναι το ζήτημα της λεγόμενης δίωξης και όχι ο ίδιος ο Τόμος της αυτοκεφαλίας. Η ίδια η UOC (του Πατριαρχείου Μόσχας) έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας που αναφέρει ο Άμστερνταμ και από το οποίο τώρα υποφέρει. Ωστόσο, ο νεόκοπος απολογητής της προτιμά να σιωπά γι’ αυτό, γεγονός που αποδεικνύει μόνο την ανικανότητά του για άλλη μια φορά.

    Περαιτέρω, στην επιστολή, ο Άμστερνταμ αναφέρει το λεγόμενο σχέδιο νόμου για την “απαγόρευση της UOC”, το οποίο, κατά τη γνώμη του, αποτελεί “εκδήλωση της εχθρότητας της κυβέρνησης προς την Εκκλησία”. Ο Άμστερνταμ πιστεύει ότι “εάν το νομοσχέδιο γίνει νόμος, η Ουκρανία θα γίνει ένας σοβαρός παραβάτης του διεθνούς δικαίου”. Επιπλέον, χρησιμοποιώντας τους καλύτερους τόνους της ίδιας ρωσικής προπαγάνδας, ο Άμστερνταμ επιπλήττει έναν από τους συντάκτες του νόμου, τον Βίκτωρ Γιελένσκι, ο οποίος, κατά τη γνώμη του, είναι “προϊόν σοβιετικής παιδείας”, ο οποίος κάποτε “δημοσίευσε ένα αντισημιτικό αποκαλυπτικό άρθρο κατά των Εβραίων” και τώρα στοχοποιεί τους εντολείς του. Ως εκ τούτου, ο Άμστερνταμ καλεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη να αντιταχθεί στο νομοσχέδιο.

    Έτσι, ολόκληρη αυτή η επιστολή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια απλοϊκή, κοινότυπη αναπαραγωγή της ρωσικής θρησκευτικής προπαγάνδας. Μετά την ανάγνωση του περιεχομένου της, γίνεται φανερό ότι ο συντάκτης της δεν κατανόησε ολόκληρο το πρόβλημα της ουκρανικής Ορθοδοξίας, αλλά απλώς αναμετέδωσε, προφανώς, το ρωσικό αφήγημα που του δόθηκε εκ των προτέρων. Προφανώς, σε αυτό το σημείο ο Άμστερνταμ βλέπει την κύρια αποστολή του στην προστασία της UOC (του Πατριαρχείου Μόσχας).

    Ωστόσο, με τέτοιες μονόπλευρες επιστολές, καθώς και με την προσέγγιση της ίδιας της υπόθεσης, ο Άμστερνταμ αποδεικνύει απλώς την ανικανότητά του. Μπορούμε να υποθέσουμε ότι αν συνεχίσει να ακολουθεί αυτή τη μέθοδο στο έργο του, θα μετατραπεί από “έμπειρος δημοσιογράφος” σε απλό γραφιά των σκανδαλοθηρικών εφημερίδων.

    Πηγή: Συντακτική επιτροπή του Πνευματικού Μετώπου της Ουκρανίας.

    Υπενθυμίζεται ότι, νωρίτερα αναρτήσαμε μια μετάφραση ενός άρθρου του Ολεξάντρ Κυριλένκο, θρησκευτικού αναλυτή, συνιδρυτή του Πνευματικού Μετώπου της Ουκρανίας, το οποίο δημοσιεύθηκε αρχικά από το fosfanariou.gr

    Το άρθρο με τίτλο “Ο μαύρος άνθρωπος δημοσίων σχέσεων της UOC (MP) Άμστερνταμ κατηγορεί τον Οικουμενικό Πατριάρχη ότι υποστηρίζει τον “ουκρανικό εθνικισμό”” μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.

    Exit mobile version